حیوانات وحشی که جفت خود را در اولویت قرار می دهند!

عبارت حیوانات وحشی تصاویری از هیولاهای قانون ناپذیری را به ذهن می آورد که در دنیایی بی رحم هر طور شده به دنبال زنده ماندن و تولید مثل هستند. دعوا هایی وحشتناک بین میمونهای بی رحم بر سر قدرت. بچه کفتار های سنگدلی که خواهر و برادر خود را برای کم کردن دعوا بر سر شیر مادر می کشند. شیر های سر سختی که نوزادان جفت قبلی را از ماده جاده می کنند تا ماده از بچه های جفت نر جدید مراقبت کند. حتی در باغ های خودمان هم پرنده های هم نوع خشمگینانه بر سر غذا جدال می کنند و جیغ های کر کننده آن ها وقتی در بهار بر سر قلمرو می جنگند شنیده می شود.  منظور از حیوانات وحشی تنها حیوانات درنده نیست بلکه تمام حیواناتی است که در حیات وحش طبیعی زمین زندگی می کنند.

اما به همین مقدار روابط اجتماعی دیگری نیز در قلمرو حیوانات وحشی وجود دارد که انسان را به فکر وا می دارد. میمون ها به همراهان خود اهمیت می دهند. والدین کفتار، خستگی نا پذیر از نوزادان خود مراقبت و شیر ها به هر قیمتی از ماده خود حمایت می کنند. یکی از جالب توجه ترین روابط را می توان در باغ های ما دید، وقتی پرندگانآزادانه برای جفت خود می خوانند و برای بزرگ کردن و مراقبت از جوجه های خود متحد می شوند.

این روابط که در زوج های انسان هم مشاهده می شود نیازمند این است که هر طرف نیاز های طرف مقابل را به حساب بیاورد. اما بیش از آن، بعضی حیوانات وحشی از خود گذشتگی بسیاری در مقابل جفت خود نشان می دهند و رابطه را در سطحی بالا تر از نیاز های اولیه خود، مانند غذا، قرار می دهند. این مسئولیت پذیری در حیوانات می تواند به رفتاری منجر شود که یاد آور بعضی از جنبه های روابط انسانی باشد.

در کنار هم ماندن در روابط حیوانات وحشی

به تازگی در آزمایشی سعی شد تا مشخص شود این از خود گذشتگی در حیوانات وحشی تا چه حد است. این پرندگان همیشه در باغ ها هستند و تنها در فصل تولید مثل و بهار به صورت جفت دیده می شوند اما گله های بزرگی را هم برای پیدا کردن غذا و جلوگیری از گرسنگی در زمستان های سخت تشکیل می دهند.

بر چسب های شناسایی رادیو فرکانسی به پا های هر پرنده بسته شد تا به آن ها دسترسی به ایستگاه های غذایی خاصی داده شود که در جنگل قرار داده شده بود. سپس به صورت تصادفی چند جفت از پرندگان انتخاب شدند، به طوری که نر تنها به ایستگاه هایی دسترسی داشته باشد که ماده ندارد و بر عکس.

مشخص شد جفت هایی که قادر نبودند به ایستگاه های مشابه دسترسی داشته باشند باز هم رابطه با جفت خود را بر دسترسی خود به غذا اولویت دادند. این پرندگان ترجیح دادند که زمان بسیاری را در ایستگاه هایی بگذرانند که به آن دسترسی نداشتند تا تنها بتوانند در کنار جفت خود باشند. این نشان می دهند چطور بین این حیوانات وحشی که در حال مبارزه با زمستان سخت هستند، رفتار یک طرف می تواند توسط نیاز های طرف دیگر رابطه کنترل شود.

به طور کل این آزمایش باعث شد که پرندگان با آن هایی گروه تشکیل دهند که می توانند با هم تغذیه کنند. اگر چه پرندگانی که نمی توانستند از ایستگاه های جفت خود تغذیه کنند همان مقدار زمان را با گروه هایی گذرانند که نمی توانستند با آن ها تغذیه کنند اما جفت آن ها می توانست. با انتخاب ماندن کنار جفت، آن ها زمان خود را با پرندگانی گذراندند که معمولا با آن ها رابطه ای بر قرار نمی کنند. همان طور که ممکن است شما زمان خود را با دوستان شریک زندگی خود بگذرانید، همراهانی که یک حیوان دارد ممکن است بر اساس نیاز های جفت آن ها انتخاب شده باشند.

چرا تنها ماندن بد است؟

چرا داشتن جفت برای این پرندگان این قدر مهم است؟ چطور حیواناتی که برای زنده ماندن در دنیای بی رحم اطرافشان مبارزه می کنند می توانند برای نگهداری از روابط خود این مقدار تلاش کنند؟ احتمالا جواب در منفعتی طولانی مدت است. رابطه دو طرفه برای چرخ ریسک بزرگ (great tit، نوعی پرنده) حیاتی است زیرا یک جنس نمی تواند نیاز های پرورش جوجه را به تنهایی برآورده کند. تنها امید آن ها برای موفقیت در این کار حمایت و اعتماد دو طرفه است.

چرخ ریسک ها به خاطر راه های ابتکاری و حل کننده مسئله خود معروف هستند و در آزمایش ما، آن ها یاد گرفتند تا با دنبال کردن سریع دیگران به ایستگاه های غذایی، بعد از باز شدن قفل آن ها، غذا جمع آوری کنند. جالب است که مقدار زیادی از این جمع آوری غذا به خاطر باز شدن قفل ایستگاه توسط جفت پرنده میسر شده بود، چیزی که شاید یک استراتژی مشترک باشد.

انواع دیگری هم از روابط اجتماعی در قلمرو حیوانات وحشی پیدا شده که منفعت های پنهان دارد. در دنیای میمون ها، رابطه نزدیک بین ماده ها یک محیط مراقبت از فرزند جمعی به وجود آورده که هم احتمال زنده ماندن نوزادان و هم طول عمر ماده های بالغ را بالا برده است.

انجام آزمایشات در چنین سیستم هایی دشوار است برای همین، نحوه ارزش گذاری این روابط و تاثیر آن ها بر اعضا هنوز آزمایش نشده است. اما پرندگانی که بررسی شدند سیستم مدل یکتایی  برای انواع آزمایشات فراهم می کنند و روابط دو نفره آن ها نمونه ای خاص از وابستگی استوار بین دو حیوان نااهلی و نامربوط می ماند. جانورشناسان از به کار بردن تعابیر انسانی مانند عشق در مورد حیوانات وحشی خودداری می کنند. با این حال ممکن است بسیاری از کسانی که پرنده دارند و سال ها حیوانات خود را در حال زندگی کنار هم دیده اند، این رابطه را عشق بنامند.

منبع