تنبیه کردن فرزندتان به بهبود وضعیت تحصیلی او کمکی نمی کند

هر موقع به پایان سال تحصیلی نزدیک می شویم، دغدغه معلم ها، بچه ها و پدر مادر ها چیزی نیست به جز کارنامه! همین حالا که این مطلب را می خوانید، معلم های استرالیایی مشغول کامل کردن کارنامه های حدود 4 میلیون دانش آموز هستند. هر کارنامه بر اساس دستورالعمل ها و برنامه های آموزشی متفاوت و با درجات مختلفی از ارفاق تکمیل می شود. اما پدر و مادر ها چطور و با توجه به چه دستورالعملی باید خود را برای مواجهه با کارنامه فرزندشان آماده کنند؟ به خصوص اگر نتیجه مطابق میلشان نباشد. آیا تنبیه کردن واقعا دردی را دوا می کند؟
پژوهش جدید دانشگاه میشیگان (University of Michigan) که در مجله “روان شناسی خانواده” (Journal of Family Psychology) منتشر شده ، پیشنهاد های مفیدی دارد.
محققان از والدبن 500 دانش آموز آمریکایی پرسیدند که اگر فرزند 11 تا 13 ساله شان کارنامه ای با نمرات پایین تر از حد انتظار به خانه بیاورد چطور عکس العمل نشان می دهند. سپس پاسخ های آن ها را به دو دسته کلی تقسیم کردند: تنبیهی و پویشگرایانه. بعد بررسی کردند که آیا عکس العمل والدین نتایج 5 سال بعد فرزندانشان را بهتر کرده است یا بدتر.
محققان دریافتند دانش آموزانی که والدینشان برای آن ها سخنرانی و آن ها را نصیحت کرده بودند و یا آن ها را تنبیه کرده و از فعالیت های اجتماعی باز داشته بودند ، در پایان دبیرستان نمرات پایین تری در ادبیات و ریاضیات کسب کردند.
دلیل اصلی موثر نبودن استراتژی تنبیهی این است که این روش مستقیما مشکلات اساسی که منجر به کسب نتایج ضعیف می شود را نشانه نمی رود.
برای نمونه، محققان معتقدند محدود ساختن فعالیت های اجتماعی تنها در صورتی باعث بهبود عملکرد تحصیلی می شود که دلیل اصلی گرفتن نمرات پایین، شرکت در رویداد های اجتماعی متعدد باشد.

شاید تنبیه کردن یا سخنرانی کردن برای فرزندتان وقتی نتایج خوبی نگرفته راه حل خوبی به نظر برسد اما تحقیقات نشان داده این کار در سال های بعد نتیجه عکس خواهد داشت.

علاوه بر این، والدینی که از روش های تربیتی تنبیهی استفاده می کنند، ناخواسته فرصت کسب و یادگیری مهارت و دانشی که فرزندشان برای ارتقای نمراتش نیاز دارد را از او می گیرند. حتی ممکن است این استراتژی های تنبیهی حس نا امیدی را در بچه ها افزایش دهد و آن ها را از مدرسه بیزار کند.

اگر تنبیه کردن فایده ای ندارد پس چه کار باید کرد؟

در سوی مثبت قضیه، پژوهش دانشگاه میشیگان نشان داد کودکانی که از سنین کم با کتاب، آلات موسیقی و موزه در ارتباطند، در مقطع دبیرستان در درس هایی مثل نگارش و روخوانی و ریاضیات عملکرد بهتری نسبت به دیگران داشتند.
شواهدی دیگر به ارزش ایجاد محیط هایی اشاره می کند که در آن ها پدر و مادر های مسئولیت پذیر، رفتار های تنبیهی کمتر و مراقبت و نگه داری بیشتری دارند و در عین حال محدودیت هایی هم برای کودکان وجود دارد. چنین محیطی علاوه بر بهبود وضعیت تحصیلی و کمک به دریافت نمرات عالی، به پیشرفت دیگر جنبه های بیولوژیکی، اجتماعی، احساسی و رفتاری کودکان هم کمک می کند.
علاوه بر این، بر اساس پژوهش دانشگاه میشیگان، معلم ها باید به همراه نمرات توضیحاتی ارائه دهند تا والدین علت عملکرد ضعیف فرزندشان را بفهمند. برای مثال بفهمند آیا دلیل این نمره کم نفهمیدن مطلب درسی است یا به موقع تحویل ندادن تکالیف.

پیدا کردن مشکل فرزندتان و تلاش برای حل آن خیلی مهم تر و مفید تر از تنبیه کردن است.

پژوهشی دیگر از اهمیت گرفتن و دادن بازخوردهای خاص از منابع خارجی، مثل والدین دیگر دانش آموزان و معلم ها را درباره عملکرد خوب و این که عملکرد فعلی فرزندشان چقدر به استاندارد های ایده آل نزدیک است و چگونه می توانند خودشان را به این استاندارد ها برسانند، می گوید.
بهترین منبع برای فهمیدن دلایل موثر در عملکرد ضعیف فرزندتان، معلم ها هستند. آن ها دلایل اصلی و واقعی را بیان می کنند و از به وجود آمدن برداشت های اشتباه درباره این دلایل جلوگیری می کنند.
هر چقدر هم که کارنامه فرزندتان افتضاح باشد، مدرسه را مقصر عملکرد ضعیف او ندانید. معلم ها نقش مهمی در کمک به بهبود وضع درسی فرزندتان دارند. تلاش کنید تا با مدرسه فرزندتان همکاری دوطرفه و سازنده ای بر پایه درک و احترام متقابل برقرار کنید.
توجه داشته باشید که عوامل متعددی در پیش بینی موفقیت تحصیلی نقش دارد: ژنتیک، سطح تحصیلات والدین، سن والدین در زمان تولد فرزند، زیرساخت های مدرسه و عملکرد معلم ها.
بعضی از این عوامل قابل تغییر نیستند اما خیلی هایشان تغییر یافتنی اند. چالش بزرگ والدین پیدا کردن عوامل تغییر یافتنی و بهبود آن ها متناسب با شرایط موجود است.
هنگام گرفتن کارنامه این سه نکته را به یاد داشته باشید:

1.  تحقیقات نشان داده زمانی که نمره های فرزندتان ضعیف و پایین تر از انتظار شماست، عصبانی شدن، سخنرانی کردن و یا تنبیه کردن وضعبت را بهتر نخواهد کرد.
2. اگر همیشه حواستان به فرزندتان باشد و پدر و مادری مسئولیت پذیر باشید خیلی موثر تر از این است که روش تنبیهی را در پیش بگیرید.
3. پیشرفت درسی فرزندتان را دقیق تحت نظر بگیرید و دلایل نتایج غیر منتظره اش را جویا شوید.

منبع