در این پست ساختنی طرز ساخت یک دستگاه گازیفایر را می آموزید که بیومس یا زیست توده و چوب را به گاز تبدیل می کند. موتورهای احتراق داخلی بخش بسیار مهمی از جوامع امروزی هستند و اساس حمل و نقل تکنولوژی های انرژی پرتابل هستند. شاید استفاده از انرژی های تجدید پذیر و پاک مثل انرژی خورشیدی و انرژی باد بتواند موبایل شما را شارژ کند اما نمی تواند خودروی شما را در جاده حرکت دهد. چون خودروها و خیلی وسایل دیگر با موتور احتراق داخلی کار می کنند و نیاز به سوخت دارد. با این گازیفایر می توانید برای موتورهای احتراق داخلی یک سوخت پاک به نام گاز سنتز تولید کنید.
با استفاده از این دستگاه گازیفایر می توانید با استفاده از چوب و بیومس در خانه گاز تولید کنید
اما گازیفایر بیومس چیست؟ این دستگاه در واقع یک راکتور شیمیایی است که چوب یا سایر مواد بیومس را به گاز قابل احتراقی تبدیل می کند که می توان از آن در گرمایش، پخت و پز و کار انداختن یک موتور احتراق داخلی استفاده کرد. گازیفایر تکنولوژی جدیدی نیست اما کارایی زیادی دارد. جالب است بدانید که در طول جنگ جهانی دوم از گازیفایر در مواقع کمبود سوخت استفاده گسترده ای میشد. در طول همین جنگ تکنولوژی گازیفایر هم پیشرفت قابل توجهی کرد.
فرایند گازی سازی با سوزاندن بیومس در داخل گازیفایر و استفاده از حرارت تولید شده برای تجزیه بقیه مواد به گازهای فرار انجام می شوند. یک دستگاه گایفایر می تواند چوب یا سایر زیست توده های سلولزی را به گازهای قابل اشتعال مثل مونوکسید کربن و هیدروژن تبدیل کند.
هدف این ساختنی آموزش ساخت یک گازیفایر با وسایل و قطعات ساده است که بتوان با سوخت آن یک ژنراتور کوچک یا یک ماشین با موتور احتراق داخلی را کار انداخت.
گام اول : گازیفایر چگونه کار می کند؟
اگر قصد دارید یک گازیفایر برای خودتان بسازید و از سوخت پاک آن استفاده کنید، باید این مرحله را با دقت بخوانید.
قبل از هر چیز باید یک نکته ایمنی را به شما یادآوری کنیم: گازیفایر بیومس در حین کار گرما و گازهای قابل اشتعال زیادی تولید می کند. هیچوقت از گازیفایر در خانه استفاد نکنید. گازهایی که با این دستگاه تولید می شوند اگر در یک محیط سربسته انباشته شوند، امکان اشتعال و انفجار بالقوه آنها وجود دارد. مونوکسید کربنی که گازیفایر تولید می کند کشنده است! از گازیفایر فقط در بیرون خانه استفاده کنید و در حین ار دستگاه از آن فاصله بگیرید. گازی که از گازیفایر بیرون می آید درست مثل گاز داخل لوله های گاز خطرناک و کشنده است.
همانطور که در ابتدا گفتیم گازیفایر در واقع یک راکتور شیمیایی است که چوب یا سایر مواد بیومس را به گاز قابل احتراقی تبدیل می کند. فرمول آن هم بسیار ساده است: بیومس + گرما = فرآورده های فرعی گرماکافت یا پیرولیز . پیرولیز اصطلاح علمی استفاده از گرما برای تجزیه ملکول های بزرگتر به مولکول های کوچک است. در این گازیفایر می خواهیم مولکول های بزرگ بیومس (عمدتاً سلولز) را به مولکول های کوچکتر مثل هیدروزن و مونوکسید کربن تجزیه کنیم.
اما این گرما از کجا تامین می شود؟ این گرما را از طریق سوزاندن قسمتی از بیومس با مقدار کمی اکسیژن بدست می آوریم. گرمای تولید شده در فرایند سوختن واکنش پیرولیز را راه می اندازد. برخی از گازیفایرها می توانند فرآورده های فرعی سوختن مثل دی اکسید کربن و بخار آب را با عبور دادن از روی بستر زغال سنگ گرم به CO و H2 قابل اشتعال تبدیل کنند.
بنابراین گازیفایر بیشتر حجم چوب (یا سایر بیومس ها) را تنها با استفاده از باقی مانده های خاکستر و ذغال نسوخته به گازهای قابل اشتعال تبدیل کند. می بیندی که فرایند ساخت گاز سنتز با گازیفایر بسیار ساده است. چوب و سایر بیومس ها از مولکول های ماکرو بسیار درشت مثل لیگنین و سلولز ساخته شده اند که در حین فرایند پیرولیز به صدها و هزارها مولکول کوچکتر تبدیل می شوند. در داخل این راکتور شیمیایی واکنش های بسیار زیاد دیگری هم رخ می دهد که نتیجه همه آنها سوخت پاک و گاز قابل اشتعال است.
در شرایط ایده آل گازیفایر بیومس را به هیدروژن و مونوکسید کربن تبدیل می کند. اما گاهش اوقات این تنها خروجی گازیفایر نیست. قیر هم می تواند یکی از خروجی های فرایند گازی سازی بیومس باشد. پیشتر گفتیم ه مولکول های بزرگ سازنده بیومس در گازیفایر تجزیه می شوند اما برخی از این مولکول ها بعد از تجزیه هم بزرگ هستند. اگر گازیفایر درست کار کند این فرآورده های فرعی بزرگ هم به مولکول های کوچک تقسیم خواهد شد. اما اگر درست کار نکند، این مولکول های بزرگ در گاز تولید شده منحل می شوند. این مولکول ها گاز را به صورت یک نیمه مایع غلیظ، چسبناک و تیره که شباهت زیادی به قیر دارد اما بوی بدتری دارد، متراکم می کنند. بیشتر موتورهای امروزی در صورت وجود قیر در سوخت شان کار نخواهند کرد. به همین خاطر طراحی گازیفایری که کمترین میزان قیر را تولید کند، یکی از مهمترین قسمت های ساخت یک گازیفایر است.
پیشنهاد می کنیم اگر به گازی سازی و تکنولوژی گازیفایر علاقه دارید، بیشتر درباره این دستگاه مطالعه کنید زیرا این تکنولوژی بسیار جامع تر از آن است که در چند سطز توضیح داده شود.
گام دوم : شماتیک گازیفایر
بشکه بیرونی گازیفایر یک بشکه فلزی پنج گالنی است. بشکه باید حتماً فلزی باشد زیرا در حین فرایند گازی سازی گرمای زیادی تولید می شود. این بشکه گازهای تولید شده را در خود جمع آوری می کند. این گازها از طریق یکی از دریچه های بشکه خارج می شوند. خاکستر و زغال های تولید شده هم در کف بشکه انباشته می شوند. با بریدن یک دریچه دسترسی در یک طرف بشکه می توانید هرگاه لازم بود خاکسترها و ذغال ها را جمع کنید. از فرآورده های فرعی که کف بشکه جمع می شوند می توانید به عنوان کود استفاده کنید.
لوله های فلزی ضد زنگ که ده و نیم سانتی متر قطر دارند هم به عنوان قیف سوخت و هم به عنوان لوله واکنش عمل می کنند. یک گرفتگی در انتهای لوله هم وجود دارد. توری فلزی سوراخ دار فلز ضد زنگ در انتهای لوله از بیرون ریختن محتویات داخل بشکه جلوگیری می کند. می توانید در حین کار دستگاه این توری فلزی را تکان دهید تا خاکسترهای ناشی از واکنش شیمیایی بیرون بریزد و سوخت تازه به منطقه واکنش وارد شود. گازهای تولید شده به سمت پایین حرکت می کنند و از طریق توری فلزی بیرون می آیند. به همین خاطر به این نوع گازیفایر، گازیفایر رو به پایین می گویند.
شش لوله هوای فلزی J شکل هوا را از کف بشکه فلزی وارد منطقه واکنش می کنند. چون بشکه بیرونی در حین واکنش پر از گاز داغ است، لوله های J شکل هوا را قبل از وارد شدن به منطقه واکنش گرم می کنند.
کل سازه از لوله واکنش، لوله های J شکل و توری فلزی است که می توان آن را براحتی از بشکه بیرونی جدا کرد.
هنگام کار دستگاه، هوا از طریق لوله های J شکل وارد راکتور می شود و با حرکت به سمت پایین گرم می شود. سوختن بیومس در منطقه اشتعال بین لوله های J شکل رخ می دهد. گرمای ناشی از سوختن باعث شکل گیری فرایند پیرولیز در منطقه پیرولیز می شود. با کاهش حرارت سوخت داخل منطقه خشک کردن خشک می شود. تراکمی که زیر منطقه اشتعال ایجاد می شود، گازهای تولید شده در منطقه پرولیز را را به سمت بیرون راکتور هدایت می کند. همین فرایند به شکستن قیرهای ایجاد شده کمک می کند. ذغال چوب گرمی که از منطقه اشتغال بیرون می آید به سمت منطقه واکنش و بین تنگی ته لوله و توری فلزی می رود. گازهای حاصل از احتراق با بیرون آمدن از محفظه اشتعال میزان ذغال سنگ های گرم را کاهش می دهند. با تکاندن توری فلزی بصورت دوره ای خاکسترها و ذغال ها از سوراخ های آن بیرون می ریزند و لبه های توری را رها می کنند. به این ترتیب سوخت تازه می تواند از طریق تمام مناطق به سمت پایین حرکت کند.
برای ارتقای کیفیت گازیفایر می توانید از یک لوله منیفورد خلاء موتورهای قدیمی که گاز را به سمت موتور حرکت می دهند، استفاده کنید و هوا را با آنها به گازیفایر منتقل کنید.
گام سوم : سازه گازیفایر
ما سعی کرده ایم در ساخت این گازیفایر از قطعات ارزان و در دسترس استفاده کنیم. اگر یک دستگاه جوش داشته باشید کار ساخت گازیفایر بسیار ساده تر می شود. مراحل ساخت را با استفاده از تصاویر توضیح می دهیم تا بتوانید در حین ساخت بیشترین استفاده را از تصاویر بکنید.
تصویر اول
سازه اصلی گایفایر با یک بشکه فلزی پنج گالنی یک لوله فلزی ضد زنگ (10.5 سانتیمتر قطر و 36.5 سانتیمتر طول) ساخته شده است. لزوماً نباید دنبال رسیدن به همین ابعاد باشید. لوله می تواند کمی بلندتریا کوتاه تر و عرص تر و نازک تر باشد. لوله و بشکه لزوماً نباید نو باشند و می توانید از لوله و بشکه بازیافتی هم استفاده کنید.
تصویر دوم
کار ساخت سازه گازیفایر را با بریدن یک سوراخ بزرگ در بالای بشکه ایجاد کنید. این سوراخ برای قرار گرفتن لوله فلزی داخل بشکه است. اندازه سوراخ باید کمی بزرگ باشد تا کل حلقه گازیفایر راحتی جدا شود. سوراخ را روبروی دریچه ایجاد کنید.
تصویر سوم
یک صفحه از یک ورق فلزی نازک ببرید تا با استفاده از آن لوله واکنش را داخل بشکه قرار دهید. این ورق فلزی باید بقدری بزرگ باشد که سوراخ لوله را بپوشاند. سوراخ وسط ورق فلزی هم باید درست به اندازه سوراخ لوله باشد و لوله براحتی از آن رد شود.
تصویر چهارم
گوشه های سوراخ روی بشکه را با مهره مسطح پیچ بپوشانید و سوراخ های متناظر این مهره ها را روی ورقه فلزی ایجاد کنید. به این ترتیب می توانید ورق فلزی را روی بشکه وصل کنید. این قسمت باید طوری ساخته شود که قطعه اصلی گازیفایر براحتی جدا شود.
تصویر پنجم
در این تصویر می توانید دریچه دسترسی به بشکه را ببینید. در کناره بشکه یک مستطیل ببرید؛ این سوراخ باید بقدری بزرگ باشد که دست تان از آن عبور کند تا بتوانید خاکسترها را جدا کنید. حالا یک ورقه فلزی مستطیل شکل ببرید که از همه طرف سوراخ را بپوشاند و بتواند مثل در دریچه عمل کند. این در را با شش پیچ و مهره سرجایش وصل کنید و بین در و دیوار بشکه را هم با مواد سیلیکونی حرارت بالا بپوشانید.
گام چهارم : لوله واکنش را نصب کنید
تصویر اول
با استفاده از یک تکه آلومینیوم چند براکت زاویه ای درست کنید و با استفاده از آنها لوله واکنش را به ورقه فلزی پیچ کنید. حدود 17.5 سانتیمتر از لوله واکنش را بیرون از بشکه بگذارید و بقیه آن را داخل بشکه فرو کنید. بعد از قرار دادن لوله باید مطمئن شوید که سوراخ های دو سر براکت های زاویه ای با مهره های مسطح بالای بشکه تراز باشند.
تصویر دوم
با استفاده از این مواد سیلیکونی حرارت بالا تمام شکاف ها، اتصالات و سوراخ های روی گازیفایر را بپوشانید.
تصویر سوم
همانطور که در تصویر می بینید با مواد سیلیکونی شکاف بین لوله واکنش و ورقه فلزی را پوشانده ایم. لوله را هم از بالا و هم از پایین با مواد سیلیکونی بپوشانید.
تصویر چهارم
حالا باید لوله را داخل بشکه قرار دهید تا مطمئن شوید همه مهره ها با سوراخ های روی بشکه تراز باشند. وقتی لوله را نصب کردید، شکاف ها را از بالا و پایین با مواد سیلیکونی بپوشانید و روی آن را پلاستیک بگذارید تا هوا به آن نرسد. یک سوپاپ توپی هم روی دریچه بشکه نصب کنید. با این سوپاپ می توانید از مهر و موم بودن گازیفایر وقتی خاموش است، مطمئن شوید.
تصویر پنجم
وقتی گازیفایر کار می کند باید بالای لوله واکنش را ا یک درپوش ضد هوا بپوشانید. همانطور که در تصویر می بینید ما از یک درپوش لاستیکی لوله PVC استفاده کرده استفاده کرده ایم. می توانید از هر نوع درپوش دیگر هم استفاده کنید اما باید دقت کنید که سر لوله واکنش باید کاملاً مسدود شود. درپوش باید بقدری محکم باشد که بدون استفاده از گیره هم کاملاً سفت شود. این درپوش را می توانید براحتی برای بارگیری سوخت بردارید.
گام پنجم : لوله های J شکل را نصب کنید
تصویر اول
در این تصویر می بینید که لوله های J شکل نصب شده اند. این لوله های از یک لوله مسی 9 میلیمتری بریده شده اند. با استفاده از یک گیره شلنگ بزرگ لوله ها را سرجایشان محکم کنید. در قسمت باز بالای در بشکه باید چند شکاف ببرید که با لوله های J شکل منطبق باشند و لوله ها از آنها رد شوند.
تصویر دوم
در این تصویر می تواند قسمت انتهایی لوله واکنش را بعد از اتمام نصب لوله های J شکل ببینید. مس بهترین فلزی نیست که می توانید برای ساخت این لوله های J شکل استفاده کنید چون از لحاظ تئوری در این مرحله دمای هوایی که وارد گازیفایر می شود باید بقدری گرم باشد که مس را آب کند. اما گازیفایری که با این روش ساخته می شود هیچوقت آنقدر داغ نمی شود و مس می تواند کارکرد خوبی داشته باشد.
تصویر سوم
با دقت در این تصویر می توانید نوک لوله های مسی را که از میان سیلیکون بیرون زده اند را ببینید. شما هم به همین ترتیب شکاف ها را با سیلیکون بپوشانید. اگر لوله های مسی به اندازه چند سانتیمتر از ورق فلزی بالاتر باشند، کارتان در مراحل بعد و هنگام ساخت منیفولد برای وصل کردن لوله های مسی بهم آسانتر خواهد شد.
گام ششم : صفحه محدود کننده را بسازید
همانطور که قبلاً اشاره شد، درست در قسمت بالای انتهای لوله واکنش و زیر لوله های J شکل این گازیفایر یک گرفتگی وجود دارد. دلیل ایجاد این گرفتگی فرستاندن تمام گازهای خروجی گازیفایر به گرمترین قیمت منطقه واکنش است. به این ترتیب قیرها بخاطر گرما تجزیه خواهد شد.
تصویر اول
برای ساخت صفحه محدود کننده یک دایره از یک ورق فلزی ببرید که درست به اندازه پایین لوله واکنش باشد. سپس یک سوراخ با قطر 6 سانتیمتر در وسط دایره ایجاد کنید. برای ایجاد گرفتگی در لوله واکنش ابتدا سه مهره را به صفحه جوش بزنید و سوراخ های عبوی پیچ ها را روی لوله واکنش ایجاد کنید.
تصویر دوم
در این تصویر می بینید که صفحه محدود کننده در انتهای لوله آزمایش نصب شده است. با ساختن صفحه با این روش می توانید هر گاه که خواستید، آن را جابجا کنید. اگر اندازه صفحه محدود کننده مناسب نبود، باید آن را دستکاری کنید.
تصویر سوم
صفحه را جدا کنید و در صورت لزوم اندازه های آن را تغییر دهید. دقت کنید که هر چه صفحه کوچک تر باشد، قیرها به سمت داغ ترین بخش منطقه واکنش حرکت می کنند و بهتر تجزیه می شوند. اگر صفحه خیلی بزرگ باشد، قیر بدون عبور از منطقه واکنش به آرامی بیرون خواهد آمد.
گام هفتم : توری فلزی را بسازید
توری فلزی با فاصله یک سانتیمتری از کف لوله واکنش قرار می گیرد. این قطعه از بیرون ریختن مواد از انتهای لوله جلوگیری می کند. علاوه بر این تکه های ذغال داغی را که از لوله واکنش بیرون می آید را هم در خود نگه می دارد. گازهایی که از انتهای لوله واکنش بیرون می آیند باید از این لایه ذغال داغ عبور کنند و تقلیل بیابند. با تکاندن متناوب این توری می توانید خاکسترها و ذغال ها را از سوراخ های آن بیرون بیاورید. از آنجایی که لوله از فاصله یک سانتیمتری ته لوله واکنش آویزان می شود، تکه های برگتر ذغال می تواند از لبه های توری بیرون بزند. به این ترتیب لبه های توری با ذغال های سرد پوشانده می شوند و با تکاندن آنها دوباره می توانید توری را پر از ذغا داغ بکنید.
تصویر اول
دقت کنید که در این تصویر کل سازه برعکس شده است. به این ترتیب می توانید راحت تر توری را سرجایش نصب کنید. این توری را می توانید از هر وسیله فلزی ببرید. اگر توری تان سوراخ نداشت می توانید با دریل روی آن چند سوراخ ایجاد کنید. این سوراخ ها باید اندازه ای باشند که تکه های سوخت از آنها رد نشود؛ دقت کنید که سوراخ ها هرچه بزرگتر باشند بهتر است. توری فلزی با چهار زنجیر از به زیر لوله واکنش آویزان شده است. به این ترتیب می توانید براحتی توری را جابجا کنید و بتکانید.
تصویر دوم
در این تصویر می بینید که چگونه باید سر دیگر زنجیرها را به پیچ های کف صفحه فلزی وصل کنید. در سر زنجیرها از حلقه های مخصوص استفاده کنید. وقتی زنجیرها را اضافه کردید، سازه گازیفایر را برگردانید. در این حالت توری باید از زنجیرها زیر لوله واکنش آویزان بماند.
تصویر سوم
در این تصویر می توانید از بالای لوله واکنش توری را که آویزان است، ببینید. همانطور که می بینید لوله های J شکل و صفحه محدود کننده جلوی توری قرار دارند.
تصویر چهارم
یک سیم فلزی را به یکی از زنجیرهای توری فلزی وصل کنید. یک سوراخ سوزنی کوچک روی بدنه بشکه و درست بالای دریچه دسترسی ایجاد کنید و سیم را از آن رد کنید. این سوراخ باید بقدری کوچک باشد که مقدار زیادی گاز از آن عبور نکند. با کشیدن این سیم توری تکان خواهد خورد.
تصویر پنجم
یک حلقه به سر سیم وصل کنید تا استفاده از آن و تکان دادن توری آسان تر شود. در حین کار گازیفایر هر چند دقیق یکبار توری را تکان دهید.
گام هشتم : منیفولد هوا را بسازید
تصویر اول
در این تصویر می توانید طرح اصلی منیوفولد ها را ببینید. اگر به توصیه ما در مراحل قبل عمل کرده باشید و لوله های مسی را به قدر کافی بالا داده باشید، کارتان در این مرحله بسیار ساده تر خواهد بود. فقط کافی است از یک اتصال لوله استاندار مسی استفاده کنید و با اتصال لوله ها بهم منیفولد را بسازید. در حین ساخت این گازیفایر این نکته رعایت نشده است و به همین خاطر باید از روش دیگری برای اتصال لوله های مسی J شکل بهم استفاده کنیم.
تصویر دوم
در این تصویر می توانید مانیفولدی که ما برای پوشاندن ورودی لوله ها ساخته ایم را ببینید. این قطعه را می توانید با استفاده از وسایل فلزی بدون استفاده تان بسازید. این قطعه را باید بالای لوله واکنش قرار دهید و بالای ورقه فلزی را هم با سیلیکون بپوشانید. یک ورودی هوا هم کنار به منیفولد وصل کنید.
تصویر سوم
در این تصویر می توانید ورودی هوایی که نصب شده است را ببینید. ما از شیر اتصال T شکل استفاده کرده ایم. یکی از سرهای T را به منیفولد وصل کنید. یک طرف آن را هم با سر پیچ ببندید تا بعداً بتوانید از آن برای تزریق هوای فشرده استفاده کنید. سر سوم T را هم کاملاً ببندید. ایده اصلی این است که در ابتدای کار گازیفایر هوای فشرده را وارد سازه می کنیم و وقتی کارمان تمام شد، پیچ سر شیر اتصال را باز می کنیم و با موتور خلاء هوا را به داخل گازیفایر می فرستید.
تصویر چهارم
در این تصویر می بینید که منیفولد سر جایش وصل شده است. همه اتصالات را محکم کنید و شکاف ها را با ماده سیلیکونی بپوشانید.
گام نهم : سوخت
همانطور که قبلاً گفتیم این دستگاه برای تولید سوخت پاک از بیومس استفاده می کند. اما باید دقت کنید که نمی توانید بیومس یا چوب را همینطور داخل دستگاه گازی سازی بریزید. قطعات سوخت این دستگاه باید یک اندازه و یک شکل باشند؛ در غیر اینصورت میان قیر در خروجی دستگاه افزایش می یابد.
ما بعد از امتحان انواع مختلفی از چوب به این نتیجه رسیدیم که تراشه های چوب هم اندازه بهترین گزینه برای تولید گاز سنتز هستند.
استفاده از تراشه های چوبی که براحتی قابل دسترس هستند، نتیجه خوبی نداشت زیرا گذشته از انرژی که باید صرف خشک کردن آنها شود، بدلیل هم اندازه و هم شکل نبودن کیفیت خروجی دستگاه گازیفایر را بشدت کاهش می دادند.
تراشه های چوب هم خشک هستند و هم کاملاً یک اندازه و یک شکل هستند. به همین خاطر خروجی گاز دستگاه قیر بسیار کمتری ایجاد می شود.
گام دهم : هوا را وارد گازیفایر کنید
برای اینکه گازیفایر درست کار کند، باید هوا وارد آن شود. در حالت عادی، منیفولد خلاء یا هر موتور دیگری که به دستگاه وصل است، هوا را وارد گازیفایر می کند و باعث ایجاد واکنش می شود. وقتی برای اولین بار یک گازیفایر را امتحان می کنید یا از گازیفایر سرد استفاده می کنید، باید راه دیگری برای فرستادن هوا به داخل دستگاه پیدا کنید.
تصویر اول
بیشتر گازیفایرها از یک دمنده برای فرستادن هوا به داخل دستگاه استفاده می کنند. از این دمنده ها معمولاً فقط برای راه اندازی دستگاه استفاده می شود و وقتی دستگاه بکار افتاد از دستگاه خلاء استفاده می شود. ما هم از همین روش استفاده می کنیم. در تصویر می توانید دمنده تمام فلزی را ببینید. دقت کنید که دمنده باید تمام فلزی باشد زیرا پلاستیک در مجاورت گازیفایر ذوب خواهد شد.
تصویر دوم
در این تصویر می بینید که زبانه گازی که از دمنده بیرون آمده است، بخوبی آتش گرفته است. این دمنده بسیار مناسب است اما اندازه ان کمی کوچک است. اگر دمنده کوچک باشد، گازیفایر بخاطر کمبود اکسیژن به دمای ایده آل نخواهد رسید. برای استفاده حداکثری از گازیفایر باید یک دمنده تمام فلزی با اندازه مناسب پیدا کنید.
تصویر سوم
اگر دمنده در اختیار ندارید، باید چیزی شبیه به آنچه در این تصویر می بینید بسازید. با این دستگاه می توانید هوای فشرده را وارد گازیفایر کنید. ابتدا یک تنظیم کننده فشار را درجه بندی کنید و سپس آن را با کمی لوله و یک سوپاپ سر هم کنید.
تصویر چهارم
در این تصویر می بینید که دستگاهی که در مرحله قبل ساخته ایم را به ورودی هوای گازیفایر وصل کرده ایم. برای جلوگیری از آب شدن لوله می توانید با یک ماده مثل ورق سیلیکونی مانع تماس آن با بدنه گازیفایر شوید. هوای فشرده خیلی خوب جواب می دهد و باعث می شود گازیفایر بلافاصله روشن شود. حتی دمای دستگاه هم نسبت به آزمایش با دمنده بیشتر می شود. همانطور که قبلاً اشاره کردیم، هرچه اکسیژن ورودی بهتر باشد کیفیت گاز خروجی هم افزایش می یابد.
گام یازدهم : قفسه شعله را بسازید
در این مرحله گازیفایر آماده استفاده است. اگر روش ساخت را درست دنبال کرده باشید، می توانید کلی گاز بدون قیر بسازید. همانطور که قبلاً گفتیم گازهای تولید شده توسط این دستگاه قابل اشتعال هستند و به همین خاطر باید راهی برای سوزاندن با مشتعل کردن گاز پیدا کنیم تا اتفاق بدی نیفتد. درست کردن یک شعله آتش با گازی که از لوله خروجی بیرون می آید، راه حل خوبی نیست زیرا باد براحتی می تواند شعله را خاموش کند. به همین خاطر باید فکر دیگری بکنیم و یک مشعل گازسوز درست کنیم.
تصویر اول
هنگام ساخت مشعل باید این دو نکته را در نظر داشته باشید : اول اینکه گاز برای اینکه خوب بسوزد باید با هوا مخلوط شود، دوم اینکه طراحی قفسه مشعل باید طوری باشد که باد نتواند شعله را خاموش کند. قفسه مشعلی که در تصویر می بینید از یک قوطی آلومینیومی قدیمی و تکه ای از یک بخار پز استیل ساخته شده است. برای ساخت این قفسه مشعل ابتدا چند سوراخ در کف قوطی آلومینیومی ایجاد کنید و آن را به بالای لوله خروجی گاز سوخت کنید. سپس یک تکه از یک بخارپز یا آبکش استیل را روی قوطی قرار دهید. این مشعل بخوبی کار می کند و هر بادی نمی تواند آن را خاموش کند. می توانید برای جلوگیری از آب شدن سیلیکون ها در اثر گرمای شعله، طول مشعل گازسوزتان را بیشتر کنید.
تصویر دوم
در این تصویر یمی توانید کف مشعل را ببینید. می توانید قوطی آلومینیومی با سوراخ های کف آن را ببینید. این قوطی روی لوله خروجی گاز قرار می گیرد و گازها از طریق سوراخ های کف آن وارد مشعل می شوند. بالای قوطی هم باز است و هوا و گاز در داخل آن با هم مخلوط می شوند.
تصویر سوم
در این تصویر می توانید بخارپز فلزی را که بصورت وارونه بالای قوطی آلومینیومی قرار گرفته است، ببینید. همانطور که در تصویر می بینید سه پیچ به قوطی وصل شده است. این پیچ ها را با سیم به بخارپز یا آبکش ببندید تا از جایش تکان نخورد. این مشعل که تقریباً بدون هیچ هزینه ای ساخته شده است، بسیار کارآمد است و حتی در بادهای شدید هم شعله را روشن نگه می دارد.
گام دوازدهم : گازیفایر را روشن کنید
این وش روشن کردن گازیفایر کمی بیشتر زمان می برد اما با این روش دستگاه به سرعت شروع به تولید سوخت پاک – و البته بدون قیر – می کند.
تصویر اول
ابتدا باید کمی ذغال چوب جنگلی تهیه کنید. این نوع ذغال بسرعت آتش می گیرد و خیلی داغ می شود. خاک ذغال هم تقریباً همین نتیجه را دارد. باید این ذغال ها را ذغال ها را به تکه های وچک تقسیم کنید. ذغال چوب جنگلی بسیار نرم است و براحتی می شکند.
تصویر دوم
بعد از اینکه ذغال را به تکه های کوچکتر تقسیم کردید، آن را داخل یک آبکش استیل بریزید و یک جرقه روی آن قرار دهید. حتی مقدار کمی ذغال چوب جنگلی هم براحتی آتش می گیرد و گرم می شود. وقتی تکه های ذغال به اندازه کافی گرم شدند، کمی از آنها را داخل لوله واکنش بریزید تا حد فاصل بین توری فلزی و لوله های J شکل با ذغال پر شود.
تصویر سوم
حالا بقیه لوله واکنش را با تراشه های چوب پر کنید و درپوش را سر لوله بگذارید. ذغال داغی که کف لوله را با آن پوشاندید باعث می شود واکنش ها خیلی سریعتر آغاز شوند.
در این مرحله می توانید سوپاپ هوا را باز کنید و جریان هوا را وارد گازیفایر کنید. با فرستادن هوا، تنها درعرض چند دقیقه گاز از لوله خروجی بیرون می آید و مشعل را روشن می کند.
گازیفایر آماده تولید سوخت پاک است
در این ویدیو می توانید نحوه کار این دستگاه گازیفایر را ببینید. قبل از اینکه همه تراشه های چوب مصرف شوند، گازیفایر تا 45 دقیقه روشن می ماند. با دقت در ویدیو می توانید رنگ زرد شعله را ببینید. این رنگ زرد به معنی تولید قیر است. اگر شما هم این مشکل را داشتید باید گرفتگی لوله را کوچکتر کنید.
در این ویدیو گرفتگی لوله را کوچکتر کرده ایم. با دقت در رنگ شعله متوجه می شوید که میزان تولید قیر بشدت کاهش یافته است.
با این گازفایر می توانید گاز چوب بسازید؛ یکی از بهترین انواع گازهای سنتز و یک سوخت پاک و البته تجدید پذیر.
پیشنهادهایی برای بهبود گازیفایر
در ادامه چند پیشنهاد برای بهبود کار گازیفایر و افزایش قابلیت های آن می خوانید.
1- می توان از گازیفایر برای راه انداختن یک موتو استفاده کرد اما نیازه به اصلاحات و اضافات بسیار زیادی دارد. قبل از هر چیز باید میزان قیر و هر ناخالصی دیگری را در گاز تولید شده کاهش دهیم. برای اینکار می توان یک سیستم پاکسازی یا یک جداساز بسازید. همچنین باید گاز را قبل از وارد شدن به موتور خنک کرد؛ بنابراین با یک رادیاتور یا هر نوع خنک کننده دیگری به سیستم اضافه کنیم.
2- ساخت بدنه اصلی گازیفایر با سرامیک تاثیر بسیار زیادی در کارایی دستگاه دارد. هرچه منطقه واکنش گرمتر باشد، فرایند گازی سازی بهتر انجام می شود. بدنه فلزی مقدار زیادی از گرما را جذب می کند و باعث کاهش دمای منطقه واکنش می شود. اما سرامیک بسیار کمتر از فلز گرما جذب می کند و می تواند دمای بیشتری را تحمل کند.
3- می توانید یک سیستم خودکار برای تکاندن توری فلزی درست کنید.
4- اضافه کردن یک سیستم حذف رطوبت به قسمت ورود سوخت هم کارایی گازیفایر را افزایش خواهد داد. وقتی سوخت را در لوله واکنش می ریزید تا وارد منطقه واکنش شود، گرم می شود و رطوبت ان از بین می رود. این رطوبت در قسمت بالایی و سرد لوله متراکم می شود و باعث نمدار شدن سوخت می شود. سوخت نمدار خوب نمی سوزد و در نتیجه خوب گازی سازی نخواهد شد.
5- می توانید بیرون آوردن خاکسترها و ذغال ها از داخل بشکه و ریختن سوخت جدید به داخل دستگاه را هم اتوماتیک کنید.
6- می توانید با افزودن شمع های یک موتور دیزلی به منطقه واکنش ، شروع کار گازیفایر را الکتریکی کنید.
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.