فضای اطراف سیاره‌ها و ستاره‌ها پر از سنگ‌هایی است که مدت‌ها دور خودشان می‌چرخند تا بالاخره با یک جرم آسمانی برخورد کنند. اتمسفر سیاره ما اکثر این سنگ‌های آسمانی را می‌سوازند و نمی‌گذارد سر راه ما سبز بشوند. اما ماه این قابلیت را ندارد و اخیرا تصویر برخورد شهاب سنگ با سطح آن توسط تلسکوپ آژانس فضایی اروپا شکار شده است.
این دو برخورد شهاب سنگ به فاصله ۲۴ ساعت از یکدیگر و روزهای ۱۷ و ۱۸ جولای رخ داده‌اند و ظاهر باقیمانده‌های بارش شهابی Alpha Capricornids هستند. این بارش شهابی هر ساله همزمان با عبور ماه و زمین از دنباله دنباله‌دار ۱۶۹P/NEAT رخ می‌دهد.
هر دو برخورد شهاب سنگ بسیار کوچک به نظر می‌رسند اما اگر بدانید این دو درخشش در اثر سنگ‌هایی به اندازه یک گردو ایجاد شده‌اند، همه چیز جالب‌تر خواهد شد.
ستاره‌شناسان به این نوع رویدادها، پدیده قمری گذرا می‌گویند. مطالعه این رویدادها بسیار دشوار است چون یک بار پلک زدن برای از دست دادن آنها کافی است! با این وجود حاوی اطلاعات بسیار دقیقی درباره تعداد سنگ‌های شناور در فضا هستند.
اهمیت برخورد شهاب سنگ با ماه آنقدر زیاد است که یک برنامه مطالعاتی با نام سیستم تشخیص و آنالیز برخوردهای ماه (MIDAS) راه‌اندازی شده تا نورها و درخشش‌های ناشی از برخورد شهاب سنگ ها با سطح ماه را شناسایی کند. برای اجرای این برنامه از امکانات سه رصدخانه بسیار بزرگ در اسپانیا استفاده می‌شود.
با مطالعه برخورد شهاب سنگ ها با سطح ماه می‌توان مشخص کرد چه تعداد سنگ و چند وقت یکبار با سطح ماه برخورد می‌کنند. شاید این اطلاعات به نظرتان بیهوده برسد اما دانشمندان می‌دانند چطور از برنامه برخوردهای شهاب سنگی ماه برای پیش‌بینی برخورد شهاب سنگ با زمین استفاده کنند!
برای اینکه مشاهده برخورد شهاب سنگ با سطح ماه ساده‌تر بشود، دانشمندان همواره در طرف تاریک ماه (آن طرفی که از خورشید دور است و رویش سایه افتاده) به دنبال برخوردها هستند. مشاهده درخشش ناشی از برخوردها در سایه خورشید بسیار ساده‌تر است.
در طول ماه نو و گام‌های هلالی شکل، طرف تاریک ماه از روی زمین هم قابل رویت است. یعنی شما هم می‌توانید با تلسکوپ برخورد شهاب سنگ با سطح ماه را از روی زمین ببینید!
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.